Холадна, холадна і сыра.
Як спытаць, што ж у нас астыла...
Толькі спі мой сон і засні мая туга,
І хай высахне сляза.
Я буду жыць, я буду зноў да жыць.
Лістапад быў для нас iмгненнем,
Дождж і град акампанементам,
Нібы музыка.
Але канчаецца зіма,
Нельга i вярнуць яе
Нават на крок, на самы малы крок.
Гэта не сон, гэта не мроя/мара,
Гэта адказ, у тысячны раз я кажу "не".
Толькі не плач, сэрца маё.
Мы не ўдваіх, ты адпусьці птушку ў акно.
Мы не ўдваіх.
На краì шчасця і пяшчоты,
На краì і страсцi, i шаленства,
На краі любвi
Хтосьці піша наш раман,
Як бязмежны акiян!
Толькі вады, але няма (…ў ім) вады.
____________
Tr. by AN60SH