Αισθάνομαι πως σε αυτή τη στιγμή
κάτι ξένο, κάτι αιώνιο
μου κρατάει το χέρι
και όλες τις σελίδες αυτής της ζωής
τις έχω ανάμεσα στα δάχτυλα.
Πάρε το χέρι μου, να φύγουμε μακριά
σε έναν κόσμο χωρίς ομίχλη, σε έναν κόσμο χωρίς θυμό,
κλεισμένοι μέσα μας, μαζί εγώ κι εσύ για πάντα
χωρίς να θέλουμε τίποτα, εκτός από το ναυάγιό μας και να μην ψάχνουμε πια τίποτα,
τίποτα εκτός από εμάς.
Και να μην καταλαβαίνουμε τίποτα, εκτός απ΄την αγάπη που μπορεί να σώσει και να μην θέλουμε τίποτα, μόνο τα μάτια σου, για πάντα τα μάτια σου.
Σκέφτομαι ότι αυτή η στιγμή παραμένει στον χρόνο,
παραμένει μόνη, παραμένει ένα δώρο,
παραμένει ένας θησαυρός που δεν θα μπορέσω ποτέ να αφήσω.
Πάρε το χέρι μου, να φύγουμε μακριά
σε έναν κόσμο χωρίς ομίχλη, σε έναν κόσμο χωρίς θυμό,
κλεισμένοι μέσα μας, μαζί εγώ κι εσύ για πάντα
χωρίς να θέλουμε τίποτα, εκτός από το ναυάγιό μας και να μην ψάχνουμε πια τίποτα,
τίποτα εκτός από εμάς.
Και να μην καταλαβαίνουμε τίποτα, εκτός απ΄την αγάπη που μπορεί να σώσει και να μην θέλουμε τίποτα, μόνο τα μάτια σου, για πάντα τα μάτια σου.
Είμαστε μακριά απ' τους άλλους σαν αστέρια, είμαστε το ίδιο δέρμα,
είμαστε χωρίς αντίο, είμαστε ομορφιά που απελευθερώνεται στον αέρα,
κύματα πάνω στην άμμο στην ίδια κατεύθυνση, χωρίς να αποχωριζόμαστε ποτέ,
χωρίς να αποχωριζόμαστε ποτέ, χωρίς να θέλουμε τίποτα, χωρίς να ψάχνουμε τίποτα.
Και να μην καταλαβαίνουμε τίποτα, εκτός απ΄την αγάπη που μπορεί να σώσει και να μην θέλουμε τίποτα, μόνο τα μάτια σου, για πάντα τα μάτια σου.
Αισθάνομαι πως σε αυτή τη στιγμή
κάτι ξένο, κάτι αιώνιο
μου κρατάει το χέρι
και όλες τις σελίδες αυτής της ζωής
τις έχω ανάμεσα στα δάχτυλα.