آنها می توانند چشم به راه بمانند،
برای آغوش هایی که هرگز گشوده نخواهند شد.
تنها، در جاده های غم.
لحظه های با تو زیستن
جاودانه شده انددر جان من
جان تن من
خون قبیله من
آبی دریاهای من
شب تو را باز نداشت.
قبل از آینده-
دوست بی تجربه ی من که تو را زودتراز زمان از من گرفت
جاودانه شده ای در من.
خماری از چشم های تو
در سرنوشت ام حک شده است.
و در درون من زنده تر از خود منی.
آن هنگام که سخن می گویم، صدای توست که به کلمات جان می بخشد
این اشک های آرام، هنگامي که مي خندم، اين خوشحالي تو است که از درونم مي جوشد.
در آرامگاه تو رازهای دوستی را نهفته اند.
درد و رنج نبودنِ تو را نمی توانم تحمل کنم
اکنون مي دانم که قلب نيز از انتظار خسته شده است
محبوب من، همیشه آرزوی تو را داشته ام
آبی دریاهای من
جاودانه ی درون من.
تا مرگ را خبر دهند
تا صبح روشن برآید.