Κι αν έπρεπε να το κάνω,
Θα σταματούσα τη γη,
Θα έσβηνα το φως του ήλιου
Για να μην ξυπνήσεις
Αν έπρεπε για να σε ευχαριστήσω
Να ξεσηκώσω αντίθετους ανέμους
Σε μια έρημο χωρίς ζωή
Θα ανακάλυπτα τη θάλασσα...
Κι αν έπρεπε να το κάνω,
Θα σταματούσα τη βροχή,
Θα έβρεχε μόνο αλλού
Για το υπόλοιπο της ζωής μας
Αν έπρεπε για να σε ευχαριστήσω
Να σε ακούω κάθε βράδυ
Να μιλάς για έρωτα
Θα μιλούσα για αυτόν κι εγώ...
Για να κοιτάς πάλι
Μες τα μάτια μου
Για να βλέπεις εκεί πάλι
Την πιο μεγαλη από τις πιο μεγάλες φωτιές
Και για να γίνει το χέρι σου
ένα με το σώμα μου, σε όποιο σημείο του ήθελε.
Αν μια μέρα ξεκινούσες ένα ταξίδι
Θα σε ακολουθούσα, αν μου επέτρεπες...
Κι αν έπρεπε να το κάνω,
Θα απέκρουα τον ερχομό του χειμώνα
Με δυνατά ανοιξιάτικα χτυπήματα
Και με μεγάλα φωτεινά πρωινά.
Κι αν έπρεπε να το κάνω,
Θα σταματούσα τον χρόνο
Για να μείνουν μόνο στη δική μου μνήμη
Όλες οι κουβέντες του χθες.
Για να κοιτώ πάλι
Το μπλε των ματιών σου,
Για να χάνονται πάλι
Τα χέρια σου μες τα μαλλιά μου
Θα τα έκανα όλα μεγαλύτερα
Κι αν αυτό είναι υπερβολικό ή είναι λίγο
Θα δεχόμουν ότι είχα άδικο πάντα εγώ
Αν αυτό ήθελες....
Θέλω πολύ να δώσω τα πάντα
Αν μονάχα το πίστευες
Η καρδιά μου θέλει πολύ να αιμορραγήσει
Αν μονάχα μπορείς να το δεις
Μέχρι να μην είμαι πλέον τίποτα
Παρά η σκιά σου τις νύχτες
Μέχρι να μην είμαι πλέον τίποτα
Παρά μια σκιά που σε ακολουθεί.
Κι αν έπρεπε