Άκουσε , γιε μου, πολύ παλιά σε ένα κονάκι
ένα βράδυ κάτω από το φως της λάμπας του πετρελαίου
στο φλιτζάνι του παππού μου του πασά
η γιαγιά μου πρόσφερε καφέ στον Άμπντι-μπέη
Κάπου σαραντα-τρία με σαραντα τέσσερα χρόνια μετά
στα φτωχικά χρόνια του πολέμου,που παίρναμε κουπόνια για ψωμί
σε αυτό το φλιτζάνι, δώρο από την πεθερά της
πρόσφερε καφέ η μάνα μου στον Χακκί-μπέη.
Το παλιό κονάκι κάηκε πριν χρόνια
Οι δύσκολες μέρες που παίρναμε κουπόνια για ψωμί έχουν περάσει.
Ο Αμπντί-μπέης και ο Χακκί-μπέης έχουν πεθάνει
Μόνο αυτό το φλιτζάνι μένει ενθύμιο της αγάπης αιώνων
Φορτωμένο αναμνήσεις θα γίνει μια μέρα δικό σου
Κι αν πέσει κάτω , κι αν σπάσει, να το φτιάξεις πάλι, παιδί μου
Κι όταν θα έρθεις σε ηλικία να πίνεις καφέ, πρόσεχε το σαν τα μάτια σου.