Σε κάθε ανάσα που παίρνω είσαι το οξυγόνο
εσύ η αιτία που πάντα τα βράδια με βρίσκουν μόνο
να λιώνω, εσύ η πρώτη μου σκέψη κάθε ξημέρωμα
για σένα λάτρεψα και μίσησα τον έρωτα
ξενέρωτα, φαντάζουν όλα μακριά σου
μάζεψες όλα τα υπέροχα, τα πήρες κοντά σου
εσύ τα δάκρυα που κάτω έχουν κυλήσει
εσύ ο λόγος που πιάνω τον εαυτό μου να βρίζει
όμως και να γελάει, ν' αγαπάει τα πάντα
είσαι οι στίχοι που γράφω, μια γλυκιά μου μπαλάντα
που παίζει στα όνειρά μου, σ' όλα τα κύτταρά μου
είσαι το αίμα που τρέχει κατευθείαν στην καρδιά μου
και με κερνάς με ζωή πριν μου δώσεις το θάνατο
μου χαρίζεις φιλιά που μ' έχουν κάνει αθάνατο
εσύ ο καθρέφτης, που μέσα βλέπω εμένα
εσύ ένας άλλος εγώ κι όλα μου τ' απωθημένα
Εσύ, εσύ ό,τι μισώ, εσύ ό,τι γυρεύω
εσύ ολόκληρη η γη, πάνω σου ταξιδεύω
Εσύ, εσύ κάθε στιγμή που τη ζωή γνωρίζω
εσύ το φως κάθε αυγής και τ' ουρανού το γκρίζο.
Εσύ, εσύ η μοναξιά και όλοι μου οι φίλοι
εσύ τ' Αυγούστου η ζεστασιά και η δροσιά του Απρίλη
Εσύ, εσύ μια φυλακή, μέσα σου έχεις κλειδώσει
ό,τι με κάνει να πονώ κι ό,τι με έχει λυτρώσει
Είσαι μια λέξη στο στόμα που ποτέ δεν την λέω
έχει ένα νόημα κρυφό και άσχημο και ωραίο
μια σημασία σπουδαία, την κατάλαβαν λίγοι
εσύ του πόνου ο βυθός και τα μυστήρια που κρύβει
εμπρός μου σε βρίσκω, νύχτες που τάχα διασκεδάζω
μες στον καπνό που εισπνέω, στα ποτά που αδειάζω
σαν δηλητήριο σε πίνω, μπαίνεις στα σωθικά μου
μα πάλι εσύ το αντίδοτο για να βρω την υγειά μου
εσύ τα πρόσωπα που τόσο έχω αγαπήσει
εσύ ο χρόνος που φεύγει και δε λέει να γυρίσει
μετά του ήλιου τη δύση είσαι τα άστρα που βγαίνουν
είσαι όλα αυτά τα απλά που τη ζωή ομορφαίνουν
και τα πολύπλοκα, που με μπερδεύουνε τόσο
ένα κομμάτι ευτυχίας που έχω ανάγκη να νιώσω
είσαι τα πάντα, το άλφα και το ωμέγα
είπα θα φύγω μακριά σου, μα είμαι ακόμα εδώ πέρα
Εσύ, εσύ ό,τι μισώ, εσύ ό,τι γυρεύω
εσύ ολόκληρη η γη, πάνω σου ταξιδεύω
Εσύ, εσύ κάθε στιγμή που τη ζωή γνωρίζω
εσύ το φως κάθε αυγής και τ' ουρανού το γκρίζο.
Εσύ, εσύ η μοναξιά και όλοι μου οι φίλοι
εσύ του Αυγούστου η ζεστασιά και η δροσιά του Απρίλη
Εσύ, εσύ μια φυλακή, μέσα σου έχεις κλειδώσει
ό,τι με κάνει να πονώ κι ό,τι με έχει λυτρώσει