عشقِ عمومی [Eshghe omoomi] lyrics

اشک رازی‌ست

لبخند رازی‌ست

عشق رازی‌ست

اشک آن شب

لبخند عشقم بود

قصّه نیستم که بگویی

نغمه نیستم که بخوانی

صدا نیستم که بشنوی

یا چیزی چنان که ببینی

یا چیزی چنان که بدانی

من درد مشترکم

مرا فریاد کن

درخت با جنگل سخن می‌گوید

علف با صحرا

ستاره با کهکشان

و من با تو سخن می‌گویم

نامت را به من بگو

دستت را به من بده

حرفت را به من بگو

قلبت را به من بده

من ریشه‌های تو را دریافته‌ام

با لبانت

برای همه لبها سخن گفته ام

و دست‌هایت با دستان من آشناست

در خلوت روشن

با تو گریسته‌ام برای خاطر زندگان

و در گورستان تاریک

با تو خوانده‌ام زیباترین سرودها را

زیرا که مردگان این سال

عاشق‌ترین زندگان بوده‌اند

دستت را به من بده

دست‌های تو با من آشناست

ای دیریافته با تو سخن می‌گویم

بسان ابر که با توفان

بسان علف که با صحرا

بسان باران که با دریا

بسان پرنده که با بهار

بسان درخت که با جنگل سخن می‌گوید

زیرا که من ریشه‌های تو را دریافته‌ام

زیرا که صدای من با صدای تو آشناست