دلم می خواهد به اصفهان برگردم
باز هم به اون نصف جهان برگردم
برم اونجا بشینم در کنار زاینده رود
بخونم از ته دل، ترانه و شعر و سرود
خودم اینجا، دلم اونجا، همه ی راز و نیازم اونجاست
ای خدا، عشق منو یار منو، اون گل نازم اونجاست
چه کنم؟ با چی بگم؟ عقده دل رو پیش کی خالی کنم؟
دردمو با چه زبون به این و اون حالی کنم؟
آسمون گریه کند بر سر جانانه ی من
اشک ریزان شده دلدار، در آن خانه ی من
از غم دوری او، همدم پیمانه شدم
همچو شب گرد غزل خون، سوی میخانه شدم
مست و دیوانه شدم، مست و دیوانه شدم
به خدا این دل من پر از غمه
تموم دنیا برام جهنمه
هر چه گویم من از این سوز دلم
به خدا بازم کمه بازم کمه