Այս տարվա քո նվերները
Մութն ու ցուրտն են, ի՛մ փոքրիկ,
Այս տարի պայթող ռումբերը
Քեզ դարձել են խաղալիք:
Եվ այս խաղը պատերազմն է,
Որ խաղում են մեծ մարդիկ,
Իսկ խաղի վերջում քո ճիչն է՝
«Ես սպասում եմ քեզ, հայրի՜կ»:
Ա՜խ, այս ի՞նչ Ձմեռ պապի է,
Որ քո տանն է հայտնվել,
Այս թշվառ ծեր մուրացկանը,
Տե՛ս՝ ինչեր է քեզ բերել:
Ա՜խ, այս ի՞նչ Ձմեռ պապի է,
Որ քո տանն է հայտնվել,
Այս թշվառ թափառականը
Նվերներ է քեզ բերել:
Իսկ նրա բերած նվերը
Մահվան գուժ ու արցունքներ,
Հողի տակ մեռած մարդիկ են
Եվ, մեղա՜ քեզ... մանուկնե՜ր:
Հողի տակ մեր եղբայրներն են
Ու քույրերը մեր քնել,
Իսկ հողի վրա մեր կյանքը
Անեծքի է վերածվել:
Ա՜խ, այս ի՞նչ երկար ձմեռ է,
Տեսնես՝ ե՞րբ կվերջանա,
Երբ նորից բացվի գարունը,
Քո հայրիկը տուն կգա՞:
Քո հայրիկը, իմ փոքրի՛կս,
Անպայման մի օր կգա,
Քո հայրիկը, անուշի՛կս,
Կգրկի քեզ, կխաղա:
Իսկ եթե հանկարծ, փոքրի՛կս,
Քո հայրիկը ուշանա,
Դու հիշի՛ր նրան, պստի՛կս,
Նա քեզնից չի հեռանա:
Եվ դաժան այս ձմեռները
Դու շատ շուտ կմոռանաս,
Երբ նորից բացվի գարունը,
Դու շատ շուտ կմեծանաս:
Դու փակիր քո աչուկները,
Բայց նրան մի՛ մոռանա,
Ու հայրիկդ, իմ փոքրի՛կս,
Անպայման քեզ մոտ կգա:
Քո հայրիկը, տե՛ս, եկել է,
Ուսերին կանաչ սարեր,
Քո հայրիկը, տե՛ս, եկել է,
Աչքերում արեգակներ:
Այդ նրա ուժեղ ձեռքերն են
Բարձրացնում քեզ դեպի վեր,
Քո հայրիկը հենց գարունն է,
Որ եկել է քեզ նվեր: