Chodź ze mną dalej,
nawet jeśli boisz się mrozu
na koniuszkach palców.
Będziemy jak złodzieje szczęścia.
Obiecuję, że tej nocy nie przyznam się,
jak bardzo się boję zmierzyć z porankiem.
Poproś księżyc, by obiecał,
że scałuje twój strach,
że zmyje deszcz z twych oczu.
Moje ręce muszą tej nocy
wystarczyć ci za schronienie.
Nie jestem szalony, tylko wolny.
Chodź ze mną dalej –
tam, gdzie jest krawędź ziemi,
na pewną wyspę,
którą nazywają przyjściem.
Jak wiele można stracić, zatrzymując się!
Jeśli boisz się, że się spalisz,
nie wskoczysz w słońce.
Poproś księżyc, by obiecał,
że scałuje twój strach,
że zmyje deszcz z twych oczu.
Moje ręce muszą tej nocy
wystarczyć ci za schronienie.
Nie jestem szalony, tylko wolny.
Trzymaj mnie jak najmocniej.
Tak bardzo się boję
złożyć swe skrzydła.
A jeśli niebo zażąda od nas,
byśmy oddychali swobodnie,
czy takie marzenia jak moje
to będzie dla ciebie zbyt wiele?
Poproś księżyc, by obiecał,
że scałuje twój strach,
że zmyje deszcz z twych oczu.
Moje ręce muszą tej nocy
wystarczyć ci za schronienie.
Nie jestem szalony, tylko wolny.
Moje ręce muszą tej nocy
wystarczyć ci za schronienie.
Nie jestem szalony, tylko wolny.
Tylko wolny.