Την εικόνα σου πιάνω
να γλυστράει απαλά
σε αόρατους χώρους
με θεούς και βιολιά.
Μ’ ακουμπάς τυχαία
λες και δεν είσαι εσύ,
η αγάπη σου φίδι
σε παρθένο νησί.
Εσύ δε ζεις πουθενά
μόνο στα όνειρά μου.
Εσύ δε ζεις πουθενά.
Εσύ δε ζεις πουθενά.
Το κορμί σου μια νότα
που δε λέει να βγει.
H μορφή σου τρελαίνει
τέλος δίχως αρχή
Ο λαιμός σου ένας Άτλας
που κρατάει τη γη.
Xέρια, στόμα, λαγώνες,
Διονύσια πηγή.
Εσύ δε ζεις πουθενά,
μόνο στα όνειρά μου.
Εσύ δε ζεις πουθενά.
Εσύ δε ζεις πουθενά.
Την εικόνα σου πιάνω
να γλυστράει απαλά
σε αόρατους χώρους
με θεούς και βιολιά.
Μ’ ακουμπάς τυχαία
λες και δεν είσαι εσύ,
η αγάπη σου φίδι
σε παρθένο νησί.
Εσύ δε ζεις πουθενά,
μόνο στα όνειρά μου.
Εσύ δε ζεις πουθενά.
Εσύ δε ζεις πουθενά.