De snee glis vit hoodnach
Ken blik fon footzeechen
Een kooningreech fon isolasie
En es sheen ig ar de kooningin
De vind hoyl so, wie de virbelend storm binne
Kan das niet inhalt', all vees ig ferzukd
Las esse niet in, las esse niet sien'
Zee das gooda mad du zou imer zeen
Tarnen, niet ful', las esse niet vees'
Na, nu esse vees!
Es ar vech, es ar vech
Kan es niet meer shuruk halten
Es ar vech, es ar vech
Drie vech en de door slaan!
Ig omgee niet
Was esse wou dan sagen
Las de storm foodfaanen,
De koud mak mich ken sorgen
Es ar vitich wie een part distans
Mak al sheen zeer kleen
En de zietheet das eens mich fured
Kan mich nu koum berun'!
Nu kan ig sien' was ig kan mach',
Su de grensen testen en doysh brechen
Ken ket, ken grens, ken nalooch for mich
Ig ar free!
Es ar vech, es ar vech
Ig ar een med de vind en himel
Es ar vech, es ar vech
Du wou niemal sien mich plak!
Heer ig staan
En heer bleeb ig
Las de storm foodfaanen!
Meen krachen fluter doysh de luf en doysh de grond
Meen zeel spiral in gefroozend fraktalen overal
En een denkung bekristal wie een eesicha blaas
Ig gaan niemal shuruk
Das ar nu vech
Es ar vech, es ar vech
Wan ig staan ouf an de fru mork
Es ar vech, es ar vech
Das perfeka mad ar niemeer
Heer ig staan
In de lich fon dag
Las de storm foodfaanen,
De koud mak mich ken sorgen