Yardım edemedim, bu yüzden hepsini dışarı attım.
Tüm duygularımı sildim.
Ama seni silemedim. (Özgür olmama izin ver)
Çünkü kalbim çok üzgündü. (Nefe almama izin ver)
Sadece böyle yaşamaya ihtiyacım var, nefes almaya ihtiyacım var.
Yaşamaya ihtiyacım var, neden yapamıyorum?
Sorun değil dedim.
Bu benim için daha iyi.
Bundan korkuyordum, senin keskinliğin tarafından kesilmekten, bıçak gibi sözlerinle.
Nefes almaya ve tahammül etmeye ihtiyacım var.*
Korkaktım, dayanmak istedim.
Kalbimi ve elimi koydum.
Benim için olan hayatı seçtim.
Kendimi salmak istemiyorum.
Kendimi daha fazla mahvetmek istemiyorum.
Bu bitene kadar anılar bitmez.
Bunu kazanmak için güvenim yok.
Aşk, sonunda bir kişi için yalan.
Şimdi seni nasıl unuttuğuma bak,
gözlerinle, apaçık.
Beni hiç unutma.
Beni hiç silme.
Kalbim topallıyorduve bu yolun sonuydu.
Bu seçimi yapmadan ve nefes almadan önce,
derin bir nefes verdim.
Onu Kalbimden söktüm.
Sessiz bir çığlık gibi.
Sonraki resimleri sildim, etrafımda yüzerlerken.
Kalan anıları gökyüzünde yaktım
Yeni yeniden gördüm, ağladım.
Bir şeyler berbat derecede yanlış gidiyor.
Kalbim hala hatırlıyor.
Her şey aynıydı.
Senden kaçış yok.
Senin üzerince durusam, bu acıtıyor.
Ama eğer gitmene izin verirsem, daha da acıtacak.
Bu yer hayal içinde hayalden daha derin.
Bundan kaçmak için güvenim yok.
Seni unutacağımı söylüyorum.
Bendan kalanların hepsi yalan.
Yüzün kalbime boylu boyunca yayılıyor.
Bu öncekinden daha da çok acıtıyor.
Sanırım seni daha da çok özlüyorum.
Sanırım bu daha da tehlikeli.