Анёл, душý мне спасі...
Прашу,
Ад вечнай цемры спасі...
Назіраю за табой,
Маеш сум па сіле маёй.
У анёла твайго жаданні ёсць,
Нейкі час хай у баку,
Дзень -- зняць белу мантыю.
Пáлiць жаданне, вецер дзьмуў,
Я спакушаюс', снег растаў.
З'пал агалiў, Бог задрыжаў,
Д'ябал то' быў, Граль абяцаў.
Бяжаў (Ляцеў), як змей да мрой (мараў) натоўп,
Ён шаптаў мне: “Зделай крок...”.
Хацеў… заблытаць,-- ўсё балбатня...,
Анёл твой пекла (дно) пазнаў,
Свечку задуў (задзьмуў), ў цемру ўшоў.
Палiць жаданне, вецер дзьмуў,
Я спакушаюся, снег растаў.
Запал агалiў, Бог задрыжаў;
Святасць сышла, анёл пяе далей (ўдаль).
Палiць жаданне, вецер дзьмуў,
Я спакушаюся, снег растаў.
Запал агалiў, Бог задрыжаў, --
Д'ябал тое быў, Грааль абяцаў.
Анёл, душу мне спасі...
Прашу,
Ад вечнай цемры спасі...
_____________________
Анёл, спасі душу маю...
Прашу,
Абарані мяне ад вечнай цемры...
Цябе магу баранiць,
Цяпер па маёй сіле сумуеш.
Твой анёл мае таксама жаданні свае,
Па меншай меры, -- на нейкі час застацца асобна,
На дзень зняць белую мантыю.
Спальвае мяне жаданне, вецер дзьмуў,
Спакушае мяне страсць, снег раставаў.
Запал агаляе нас, Бог сам задрыжаў,
Д'ябал гэта быў, які абяцаў Грааль.
Натоўп да мараў, як змяя (змей, гад) бяжаў,
Ён мне шаптаў: "Пераступі парог".
Ведаю, хацеў мяне заблытаць (збянтэжыць), абяцанне было ўсяго толькі балбатнёй,
Анёл твой са дном даткнуўся,
Свечку задуў, ходзiць ("блукае”) ў цемры.
Спальвае мяне жаданне, вецер дзьмуў,
Спакушае мяне страсць, снег раставаў.
Запал агаляе нас, Бог сам задрыжаў,
Сышло белае, анёл спявае далей.
...