Ty, nie daj się skamienić
choć to kamienny czas.
kto jest zbyt miękki – klęka,
kto jest zbyt twardy – pęka
i tylko słychać trzask
Ty, nie daj się goryczy
chociaż to gorzki czas.
My na więziennej pryczy,
lecz to ten we śnie krzyczy,
kto tutaj trzyma nas,
Ty, nie daj się załamać,
chociaż to straszny czas.
To właśnie jest ich zamysł,
że się poddamy sami
i żeby duch w nas zgasł
Ty, nie daj im się użyć,
sam użyj własny czas.
Nie zmykaj, aż się kurzy,
masz nam swą wiarą służyć
i z nas brać swoją masz.
Nie dajmy się kneblować,
choć to milczenia czas.
Zieleń wyrośnie nowa,
jak kiedyś świat ze Słowa,
tylko wyrwijmy chwast.
________
tł. Leszek Berger