Por fin entendíche-lo que somos.
Moito máis do que crías,
do que eu tamén esperaba.
E agora que nos divide unha despedida
cada un toma o seu camiño
perseguindo novos soños de liberdade.
Antes de que comece outra viaxe
quero dicirche que:
Prométoche que te esperarei toda a vida.
Prométoche que pensarei en ti toda a vida.
Prométoche que
prométoche que
é para sempre, ata que remate.
Por fin entendín quen eramos.
Navegantes expertos en busca de felicidade.
Antes de que se volva levanta-lo vento
quéroche dicir que:
Prométoche que te esperarei toda a vida.
Prométoche que pensarei en ti toda a vida.
Prométoche que
prométoche que
para deixarte marchar non chegará cunha vida.
Prométoche que te esperarei toda a vida.
Prométoche que te sentirei toda a vida.
Eu xúroche que
prométoche que
prométoche que me atoparás toda a vida.
Aquí, onde o peito fai ruído,
pero estás alí,
onde eu non quero estar.
Prométoche que te esperarei toda a vida.
Prométoche que pensarei en ti toda a vida.
Xúroche que se fose Hércules
custaríame moito deixarte marchar.
Prométeme que me esperarás toda a vida
e que nada te pode distraer da meta.
Prométeme que
eu xúroche que
será para sempre, polo menos, ata que remate.
Ata que remate.
Para sempre, ata que remate.
Ata que remate.
Ata que remate.
Ata que remate.
Ata que remate.