Επέγναμε σα παρχάρεα έι μάνα μ' με τ' εσένα
πάντα νουνίζω κλαίγω, ντ' εδέβανε τα χρόνεα (τα παλαιά τα χρόνεα).
Επέγναμε σ' ορμάνια έι μάνα μ' με τ' εσένα
εγώ μικρός έμουνε, εφορτούσουν εμένα.
Μάνα μ' σ' όνειρο μ' (σον ύπνο μ') είδα έμουνε σα παρχάρεα
το τσαΐρ εκόψαμε, θέριξαμ' τα χορτάρεα.
Μάνα μ' εσύ σ' εμένα τέρεμαν ελέηζες
σον κοσμόν αμόν ορφάνον, έφεκες με κ' έφυες .
Την ημέραν δεάκρυζες τα βραδία έκλαιγες
ως να εχόρτασά σε, ασ' σα χέρια μ΄εξέβες.