Ενθάδε κείται [Enthádhe kítai] lyrics

Ήταν ένας τύπος που με άκουγε παλιά

Σε κάθε λαιβ πρώτη σειρά

Βαμμένο μάτι σαν να ήθελε να μου μοιάσει

Πριν βγάλουμε φωτογραφία μου είχε πει μια φορά

Ευχαριστώ που ήσουν εκεί αν δεν ήσουν θα τα χα χάσει

Ήταν μια κοπέλα που με άκουγε παλιά

Σε κάθε λαιβ πρώτη σειρά

Έκλαιγε όταν τραγουδούσα

Πριν με πάρει αγκαλιά μου είχε πει

Μια φορά σε ευχαριστώ που ήσουν εκεί αν δεν ήσουν θα αυτοκτονούσα

Ήταν ένας πατέρας που στα λαιβ άραζε μπάρα

Έπινε μπίρα και έφερνε τις δυο κόρες του να δουν

Μας έβγαλε φωτογραφία και πριν φύγουνε μου είπε

Αντί να ακούνε την σαπίλα χαίρομαι που σας προτιμούν

Ήτανε μια μητέρα που μου έσφιξε το χέρι και μου είπε

Με έμαθες μαζί της να επικοινωνώ

Και είδα στης κόρης το καρπό δυο σημάδια που ήταν άσπρα

Και με είδε που τα είδα και άπλα είπε ευχαριστώ

Ήταν ένα αγόρι με ένα όνειρο τρελό

Να σκεφτεί ένα στίχο κάλο και ίσως τον κόσμο να αλλάξει

Πέτυχα κατά το ήμισυ πλέον μπορώ να πω

Αλλά το στίχο τον κάλο ακόμα δεν το έχω γράψει

Και όταν πεθάνω μην με θάψεις σαν θρύλο

Θάψε με σαν φίλο και κλάψε με λίγο

Πάνω στον τάφο του παιδιά είχαν γράψει

Ενθάδε κείται εκείνος που τον κόσμο ήθελε να αλλάξει

Γιατί για μας δεν έμεινε κάτι αυτό είναι για όσους μείναν στο ράφι

Θυμήσου μας εκείνο το βράδυ που το παιδί μέσα του θα το χει ανάγκη

Γιατί εμείς μείναμε πίσω και μπορούν όσοι φοβούνται καταφύγιο να βρουν

Τα νιάτα φεύγουν , τα χρονιά περνούν μα οι παιδικοί μας ήρωες πότε δεν γερνούν

Θυμίσου ποιος ήταν εκεί λοιπόν όταν το νόημα φθίνει

Ποιος στα δύσκολα δεν μάσησε και φτήνει

10 λεξεις για να ακούσουν εκείνοι

Που το σύστημα τους είπε είστε λίγοι

Και να τους ταίσει θέλησε στα κτήνοι

Ποιος εχει πάρει την ευθύνη

Ποιος χωρίς να πάρει δίνει

Ποιος φιλος τις πληγές σου απαλύνει

Ποιος ήταν ο λόγος που δάκρυσες σε εναν στίχο

Και από φίλος έγινε τότε αδερφός

Πως μπορεί από τις άμυνες σου να σε γδύνει

Να σου δίνει συμβουλές να παραμείνεις δυνατός

Να δεχεται τα χρονια διπλα σου να υπομεινει

Και να γίνεται φύλακας άγγελος από αδερφός (να το θυμάσαι αυτο )

Δεν πίστευα στους φύλακες αγγέλους ως την μέρα που εκείνο το κορίτσι

Σε ενα λάιβ μου είχε πει είσαι ο λόγος που είμαι ακόμα στην ζωή

Ύστερα είδα τους αγγέλους να μου λένε να πιστέψουν σε μένα

Και όταν πεθάνω μην με θάψεις σαν θρύλο

Θάψε με σαν φίλο και κλάψε με λίγο

Πάνω στον τάφο του παιδιά είχαν γράψει

Ενθάδε κείται εκείνος που τον κόσμο ήθελε να αλλάξει

Γιατί για μας δεν έμεινε κάτι αυτό είναι για όσους μείναν στο ράφι

Θυμήσου μας εκείνο το βράδυ που το παιδί μέσα του θα το χει ανάγκη

Γιατί εμείς μείναμε πίσω και μπορούν όσοι φοβούνται καταφύγιο να βρουν

Τα νιάτα φεύγουν , τα χρονιά περνούν μα οι παιδικοί μας ήρωες πότε δεν γερνούν

Και η σελήνη γελά

Και εκείνη η αγκαλιά με την μικρή μας ιστορία , στα χέρια, στα αστέρια

Γιατί για μας δεν έμεινε κάτι αυτό είναι για όσους μείναν στο ράφι

Θυμήσου μας εκείνο το βράδυ που το παιδί μέσα του θα το χει ανάγκη

Γιατί εμείς μείναμε πίσω και μπορούν όσοι φοβούνται καταφύγιο να βρουν

Τα νιάτα φεύγουν , τα χρονιά περνούν μα οι παιδικοί μας ήρωες πότε δεν γερνούν

Και αν με αγαπάς μην με αφήσεις στην κόλαση..