Eerst wanneer de regen kwam
En de wind van rechts blies
Nam ik een trein vanuit Stockholm
De wijde werelden via Flen
Met de vaagste plannen (vanligaste klopt hier niet: dit moet 'vagaste' zijn)
En zonder iets nieuws, dat meekomt
En er was eigenlijk niets om voor te vluchten
Enkel niets meer om te geven
Eerst wanneer de regen kwam
Begreep ik dat er iets fout was
Het was een serene huivering
Onder de straten, ver naar beneden
Het was de vaagste waarschuwing vooraf (vanligaste klopt hier niet: dit moet 'vagaste' zijn)
Niets minder noch meer
En er was eigenlijk niets om voor te vluchten
Er is geen tijd om te bidden
En een wijd open straat rolt uit voor ons
In een verwoeste stad waar atheïsten kruisjes dragen
Ik zeg je, het was geluk dat jij kwam
Ik heb torenhoge eisen, en dat is eerlijk
Maar dat is niets voor mij
Eerst wanneer de lente kwam
Met solidariteit
Verlangde ik naar huis in Stockholm
Begreep ik de grootte van mijn verraad
En met de slechtste excuses
Geen gesprek noch brief
En dus is er eigenlijk niets te zeggen
Het bleef slechts zoals het bleef
En een wijd open straat rolt uit voor ons
Van een verwoeste stad waar atheïsten kruisjes dragen
Ik zeg je, het was geluk dat jij kwam
Ik heb torenhoge eisen, en dat is eerlijk
Maar dat is niets voor mij
Het werd een eenzame lange weg naar huis
Het werd een eenzame lange weg naar huis
Het werd een eenzame lange weg naar huis
Het werd een eenzame lange weg naar huis
Het werd een eenzame lange weg naar huis