Ενικός [Enikós] lyrics

Στη μεριά σου ξαπλώνω στον νου μου σε φέρνω πριν φύγεις

Μ’ ένα ψεύτικο χάδι τις πύλες του Άδη ν ‘ανοίγεις…

Αναρίθμητοι όρκοι χαμένοι στου χρόνου τη μάχη,

Τα παυσίπονα λόγια των φίλων γροθιά στο στομάχι !

Πόσο πονά ο ενικός,

όταν χρόνια μιλούσα για δύο!

Είναι πολύς ο καιρός

και βαρύ το φορτίο…

Πώς μου το κάνεις αυτό;!

με το “ένα” που μου ‘χεις χρεώσει;

Απ’ το “εμείς” στο “εγώ”

ανελέητη πτώση!

Το μυαλό μου μαρκάρουν στενά επικίνδυνες μνήμες

τα νερά τους να τρέχουν θολά και να γίνονται λίμνες …

Πολεμώ δίχως όρους, ομφάλιους λώρους δαγκώνω,

το ντεπόζιτο άδειο κι εγώ στα διακόσια γκαζώνω!

Πόσο πονά ο ενικός,

όταν χρόνια μιλούσα για δύο!

Είναι πολύς ο καιρός

και βαρύ το φορτίο…

Πώς μου το κάνεις αυτό;!

με το “ένα” που μου ‘χεις χρεώσει;

Απ’ το “εμείς” στο “εγώ”

ανελέητη πτώση!