Δακρυα σταζουν στα κορφες των βουνων
Στην σιωπη των ερημων
Δεν μπορω να σταματησω,δεν μπορω να μεινω
Συνεχιζω να φευγω
Κανεις δεν μπορει να με βοηθησει εδω
Τιποτα δεν μπορει να το αλλαξει
Μπορουσα να μεινω σπιτι,μπορουσα να εχω γυρισει
Ευχομαι να μπορουσα να μεινω,να φυγω μακρια
Δακρυα σταζουν στα κορφες των βουνων
Απο τα ματια του ηλιοβασιλεματος
Ακομη νιωθω τα χειλη σου,απλα δεν ξεχνιουνται
Και δεν υπαρχει μερα που να το μετανιωνω
Γιατι πρεπει να το κανουμες
Που θελουμε να παμε τωρα;
Δεν ξερω αληθεια,δεν μπορεις πραγαματικα να μλησεις
Και ακομη φευγω
Μπορουμε απο παντου σο πουθενα
Μπορουμε να τρεξουμε οπου θελουμε
Μπορουμε να πουμε ο,τι θελουμε τωρα
Μα εμεις ποτε δεν θα φυγουμε μακρια απο την ενεργεια της αγαπης