Ουρλιάζεις μες στη σιωπή
στη φωνή που στο μυαλό μου κατοικεί
Κάθε όνειρο να ξαναζήσεις
που θέλησες να λησμονήσεις
Πόσο θέλω το βράδυ
τα μάτια μου ν' ανοίξω
Πόσο θείο είν' το σκοτάδι
Τόσο ευχάριστη έκπληξη
Τις ατέλειωτες νύχτες μη φοβάσαι
Σε κάθε λέξη, σε κάθε άνθρωπο
Πρέπει να δαμάσουμε μόνοι μας το τέρας
Η πίστη θολή
στον ήχο που ακούω
Το φίδι να φέρει μπορεί
δικαιοσύνη τρομερή
Ξύπνιος ονειρεύομαι
Τρέμω και πέφτω
Φοβισμένος κοιμάμαι
κι ελπίδα καμιά δεν έχω