Yanı başındayım ama hüzünlü hissediyorum
Çabalasam da hala aynı durumdayım
Kaybolmuş bir yapboz parçası gibiyim
Dürüstçe, çok yalnızım, inanması zor bir ironi var
Solmaya yüz tutmuş bir çiçek gibi senin gölgende
Yavaşça kuruyorum
Aşk denen kamuflaj çıkmaya başladığı için mi birbirimize uzağız?
Dudaklarım kapandı, gülümsemem soldu ve sessizleştim
Gözlerimiz ayrı yerlere bakıyor
Bir ben mi böyleyim?
Yalnız hissettiğinde hiç böyle olmadın mı?
Gözyaşların aktığında hiç böyle olmadın mı?
Romanımızın son sayfasını çevirirsek
Nasıl bir hikayemiz olacak?
Çoktan o sayfaya geçtin mi?
Nasıl görünüyordum?
Çoktan o sayfaya geçtin mi?
Gözlerimi açtığımda
Sayısız kez silinmiş ve tekrar yazılmış o yerde,
Umarım aşkımız üstte kalır
Senin yerin kapalı kapılar ardında ve orada bir başımayım
Farklı dillerde okumalıyı, sapmış düşünceler ve uyumsuz görüntüleri
Bir saati sarar gibi beni geri götür
Beni mutlu olduğumuz zamanlara geri götür
Kalbimin en hızlı, yüzünü gördüğüm zaman attığı o masum zamanları bul
Şüphe tuzağının, kin tutulan sürelerin, karmaşık olsa bile,
Üzerinden zaman geçince güzelleşeceğini
Umarım bana söylersin
Yalnız hissettiğinde hiç böyle olmadın mı?
Gözyaşların aktığında hiç böyle olmadın mı?
Romanımızın son sayfasını çevirirsek
Nasıl bir hikayemiz olacak?
Çoktan o sayfaya geçtin mi?
Nasıl görünüyordum?
Çoktan o sayfaya geçtin mi?
Gözlerimi açtığımda
Sayısız kez silinmiş ve tekrar yazılmış o yerde,
Umarım aşkımız üstte kalır
Güzel olan şey kötüye dönüştü, bu birinin hasta ruhlu bir şakası olmalı
Senin yanına dönmem gerek
Derin gözyaşlarını aşmalı, rüzgarlı çöller gibi yalnızlığı geçmeliyim
Lütfen adımlarımın bittiği yerde ol
Yalnızlığımı azaltabilir misin?
Ağlamamı durdurabilir misin?
Romanımızın son sayfasını çevirirsek
Nasıl bir hikayemiz olacak?
Çoktan o sayfaya geçtin mi?
Gözlerimi açtığımda
Sayısız kez silinmiş ve tekrar yazılmış o yerde,
Umarım aşkımız üstte kalır