En Vie ... [Belarusian translation]

Дзеля чаго столькі шуму?

Няўжо, дзеля прывіднага заўтра?

Дзеля чаго столькі пытанняў?

Няўжо, мы павінны быць такімі дурнямі?

Хіба не дастаткова проста сустракацца

Сёння, заўтра і кожны дзень або трохі радзей?

Хіба не дастаткова проста жадаць?

Свет – на вайне... ў гэтым ён сам і вінаваты.

Хопіць сумаваць!

Скончым з сабой дзеля задавальнення!

Давайце знішчым усю нашу нянавісць

І вып'ем за ўспаміны.

Вып'ем за ісціну ў нашых сэрцах,

Скончым з гэтым дзеля задавальнення!

І калі аднойчы

Усё ізноў заквітнее,

Каханне – магутна,

Яна падорыць нам жыццё...

Ці варта пакідаць усё на волю выпадку,

Бо нашы мары раствараюцца ў памяці?

Няўжо мы павінны быць настолькі дурныя?

Гэтая гісторыя – без пачатку і без канца.

Хіба не дастаткова проста сустракацца

Сёння, заўтра і кожны дзень або трохі радзей?

Хіба не дастаткова проста жадаць?

Свет – на вайне... ў гэтым ён сам і вінаваты.

Хопіць сумаваць!

Скончым з сабой дзеля задавальнення!

Давайце знішчым усю нашу нянавісць

І вып'ем за ўспаміны.

Хопіць сумаваць!

Скончым з сабой дзеля задавальнення!

Давайце знішчым усю нашу нянавісць

I вып'ем за ісціну ў нашых сэрцах,

Вып'ем за ўспаміны,

Скончым з сабой дзеля задавальнення!