Αρανχουές.
Ένα μέρος ονείρων κι έρωτα
Λέει η φήμη πως οι κρήνες
από κρύσταλλο
στον κήπο μοιάζει να μιλάν
ψιθυριστά στα ρόδα
Αρανχουές.
Σήμερα φύλλα ξερά κι άχρωμα
π’ ανέμος σέρνει
είναι τ’ ειδυλλίου ανάμνηση
που μια φορά
μαζί αρχίσαμε ‘συ κι εγώ
κι αναίτια λησμονήσαμε.
Ίσως η αγάπη αυτή έχει κρυφτεί
σ' ένα δειλινό
σε μια αύρα ή σ’ έν’ ανθό
καρτερόντας τον δικό σου γυρισμό
Αρανχουές.
Σήμερα φύλλα ξερά κι άχρωμα
π’ ανέμος σέρνει
είναι τ’ ειδυλλίου ανάμνηση
που μια φορά
μαζί αρχίσαμε ‘συ κι εγώ
κι αναίτια λησμονήσαμε.
Στο Αρανχουές αγάπη μου
εσύ κι εγώ