MARIUS:
Anlatılamayacak bir keder var
Devam eden ve eden bir acı var
Boş masalarda bos sandalyeler
Şimdi arkadaşlarım ölü ve uzakta
Burada devrimden konuştular
Burası ateşi yaktıkları yerdi
Burada yarın hakkında şarkı söylediler
Ve yarın asla gelmedi
Köşedeki masadan
Yeniden doğan bir dünyayı gorebiliyorlardi
Ve çalan sesleriyle yükselirlerdi
Şimdi hala duyabiliyorum
Söyledikleri sozler
Onların son beraberligi oldu
Şafakta yalnız barikatta
Ah arkadaşlarım,arkadaslarım affedin beni
Çünkü ben yaşıyorum siz gittiniz
Anlatılamayacak bir keder var
Devam eden ve eden bir acı var
Pencerede hayalet yüzler
Yerde hayalet gölgeler
Boş masalarda bos sandalyeler
Arkadaşlarımın bir daha bulusmayacaklari yerde
Ah arkadaşlarım arkadaşlarım sormayın bana
Fedakarliginizin ne için olduğunu
Boş masalarda bos sandalyeler
Arkadaşlarımın bir daha bulusmayacaklari yerde