Ήταν τόσο όμορφη
που δεν τολμούσα να την αγαπήσω.
Ήταν τόσο όμορφη, δεν μπορώ να την ξεχάσω.
Ήταν πολύ όμορφη,
Όταν την έπαιρνε ο άνεμος.
Έφευγε ενθουσιασμένη
και ο άνεμος μου έλεγε…
«Είναι πραγματικά πολύ όμορφη
κι εγώ σε ξέρω.
Δε θα μπορέσεις ποτέ
να την αγαπάς μια ολόκληρη ζωή».
Ναι, αλλά έφυγε.
Είναι χαζό, αλλά είναι αλήθεια.
Ήταν τόσο όμορφη,
δε θα την ξεχάσω ποτέ.
Τώρα φθινοπώριασε
κι εγώ κλαίω συχνά.
Τώρα φθινοπώριασε.
Πόσο μακριά είναι η άνοιξη!
Μες στο πάρκο όπου ο άνεμος
κάνει να ριγούν τα φύλλα,
το φόρεμά της στροβιλίζεται
κι έπειτα εκείνη εξαφανίζεται…
Ήταν τόσο όμορφη
που δεν τολμούσα να την αγαπήσω.
Ήταν τόσο όμορφη,
δεν μπορώ να την ξεχάσω.
Ήταν πολύ όμορφη,
όταν την έφερνε ο άνεμος.
Ήταν τόσο όμορφη,
δεν μπορώ να την ξεχάσω