Δε χρειάζομαι άδεια για να βγαίνω τις νύχτες,
τώρα πια αποφάσισα μονάχος μου να ζω,
τα τσιγάρα βαρέθηκα, τα ποτά και τις πίκρες,
μια αξία σαν άνθρωπος, πες πως έχω κι εγώ.
Κι αν δε βρω κανένα ελεύθερο ταξί
κι αν δε βρω κανένα δρόμο να ξεφύγω,
να το ξέρεις πως θα φταις μόνο εσύ,
που μ’ εμπόδισαν οι τύψεις μου να φύγω,
κι αν δε βρω κανένα ελεύθερο ταξί
κι αν δε βρω μια λεωφόρο να ξεφύγω,
να το ξέρεις πως θα φταις μόνο εσύ,
που η λύπη σου μ’ εμπόδισε να φύγω.
Δε χρειάζομαι άδεια, όπου θέλω θα πάω,
ν’ αγαπήσω ελεύθερα και τον κόσμο να δω,
για τον πόνο, κουράστηκα συνεχώς να μιλάω,
θα ξοδέψω το χρόνο μου όπως θέλω εγώ.
Κι αν δε βρω κανένα ελεύθερο ταξί
κι αν δε βρω κανένα δρόμο να ξεφύγω,
να το ξέρεις πως θα φταις μόνο εσύ,
που μ’ εμπόδισαν οι τύψεις μου να φύγω,
κι αν δε βρω κανένα ελεύθερο ταξί
κι αν δε βρω μια λεωφόρο να ξεφύγω,
να το ξέρεις πως θα φταις μόνο εσύ,
που η λύπη σου μ’ εμπόδισε να φύγω.