Όλα αρχίζουν ξαφνικά
και τελειώνουν βιαστικά.
Έτσι έφυγες κι εσύ
μες της νύχτας τη σιωπή.
Και εγώ κάθομαι κοιτώ
τον απέραντο ουρανό.
Και φοβάμαι το πρωί
γιατί μόνο θα με βρεί.
Έλεγες πως μ’ αγαπάς
μα ελπίδες μου χρωστάς
Έλεγες να μη σε αφήσω
μόνο εσένα να αγαπήσω.
Μα σα σύννεφο σκορπάς
και σιγά μου τραγουδάς
όσο μπορείς να μ’ αγαπάς.
Τόσα δάκρυα γυμνά
από λύπη και χαρά.
Έγινε ο πόνος πια
άλλη μια συνήθεια.
Έτσι εγώ θα συνεχίσω
άλλη αγαπή θα γνωρίσω.
Μα στα βάθη της καρδιάς μου
μόνο εσένα θα κρατήσω.
Έλεγες πως μ’ αγαπάς
μα ελπίδες μου χρωστάς.
Έλεγες να μη σε αφήσω
μόνο εσένα ν’ αγαπησω.
Έλεγες πως μ’ αγαπάς
μα ελπίδες μου χρωστάς.
Έλεγες να μη σ’ αφήσω
μόνο εσένα ν’ αγαπησω.
Μα σα σύννεφο σκορπάς
και σιγά μου τραγουδάς
Όσο μπορείς να μ’ αγαπάς.
Όσο μπορείς...