Αν ο ήλιος δύει κάθε βράδυ και κάθε μέρα ξανά ανατέλλει
Αν τα λουλούδια μαραίνονται και μετά ξανά ανθίζουν
Ακόμη κι αν οι πιο βαθιές πληγές θεραπευτούν
Ακόμη κι αν οι μεγαλύτεροι πόνοι ξεχαστούν
Πες μου, γιατί τότε να φοβόμαστε σ' αυτή τη ζωή
(Πες μου, εγώ γιατί πάντα να μένω ίδια?)
Φυσικά κι μερικές φορές θ' ανθίζω κι μερικές φορές θα μαραίνομαι
Φυσικά κι μερικές φορές θα πετάω απ' το ένα κλαδί στο άλλο και μετά θα πετάω μακριά
Φυσικά κι μερικές φορές θα στριφογυρίζω γρήγορα και μερικές φορές θα μένω ακούνητη
Φυσικά κι μερικές φορές θα μιλάω κι μερικές φορές θα σιωπώ
Δεν πίστεψα ποτέ και δε μπορώ να πιστέψω
Ότι όλα έχουν ένα τέλος