Έχω χάσει άθελά μου
Τα χαρτιά που μου έδωσες προχθές
όπου ήταν οι συμβουλές που σημειώσαμε
για να πάνε όλα καλά
Και τώρα προχωράμε προς το όριο
Απολαμβάνοντας λίγο λίγο ολόκληρη τη ζωή
Γι'αυτό και πρέπει να σε βρω
Για να σε δω και να μου πεις ξανα
Και χρειάζομαι μια μικρή βοήθεια,
μία λέξη που να μπορεί να με πείσει
Και όταν μου μιλάς, το βουνό είναι μικρότερο
Και δεν μετακινείται κάθε φορά
Διασχίζουμε το δρόμο για το όριο
Απολαμβάνοντας γουλιά γουλιά την πανσέληνο
Πώς να μη μουσκευτώ
αν εδώ μέσα ποτέ δε σταματάει να βρέχει;
Εδώ ποτέ δε σταματάει να βρέχει
Και αν συνεχίσουμε με το ήδη καθιερωμένο σχέδιο
Θα κουραστούμε με το που αρχίσουμε
Πιθανόν δεν θα βρούμε το δρόμο
Αλλά θα μας περισσέψει η όρεξη να πετάξουμε
Τι εύκολο είναι να χαθείς κρατώντας το χέρι
Θεέ μου, συγκρατήσου
Γιατί το άδειο μέρος αυτού του ποτηριού δεν γεμίζει
Αν δε το θέλεις εσύ
Και συμβαίνει όταν προχωράμε προς το όριο
Καημενούλα, κουρασμένη η ζωή μένει
Πώς γίνεται να μην την κουράσω
αν δε σταματάω και ποτέ δεν παύω να τρέχω;
Και ναι, δεν παύω να τρέχω
Ας αυτοσχεδιάσουμε ένα οριστικό σενάριο
που δε θα έχουμε άλλη λύση παρά να το ξεχάσουμε
που θα φέρει κοντά όλα τα αστέρια στο δρόμο
Για να μη λείψει ποτέ η όρεξη για να ονειρευόμαστε
Και ακούγεται καλο
Φαίνεται ότι έχουμε πειστεί
Απλά μας μένει να χάσουμε ταχύτητα
Πάει πια καιρός που δεν είμαστε χώρια
Κάτι περίσσευε όταν πηγαίναμε να πετάξουμε
όταν πηγαίναμε να πετάξουμε
Και έχουμε επιβιώσει
Αν δεν ξέρω καλά από τι
Είναι που περπατούσαμε τόσο χαμένοι
που δεν μπορούσαμε να δούμε
τη χαρά που παίρνει το φόβο
Τις καλές στιγμές, τον ήλιο του Ιανουαρίου
Το να βλέπω μαζί σου κάθε χαραυγή
Ενώ σκέφτομαι "νταμ ντι νταμ ντι νταμ"
Μέτρα μέχρι το 3
Αρχίζω εγώ πρώτος
Γιατί έτσι το αποτέλεσμα της βολής είναι ακριβές
Και μετά με ακολουθείς εσύ, χωρίς να βιάζεσαι
Κοιτάζοντας πώς η χελώνα σε υπνωτίζει
Και κανείς δεν θα βγάλει το δρόμο χωρίς τύχη
Γιατί εδώ το κακό μετατρέπεται σε κάτι καλό
Υπάρχει ένα μονοπάτι
Και έχεις πειστεί
Γι'αυτό άρχισέ το μαζί μου
Και θα πάμε να πετάξουμε
Και θα πάμε να πετάξουμε
Και κανείς δεν θα βγάλει το δρόμο χωρίς τύχη
Γιατί εδώ ο πόνος μετατρέπεται σε κομματάκια
Ένας ολόκληρος κόσμος περιμένει,
Μαριονετίστα, μην τον κάνεις να περιμένει