El meu carrer [Polish translation]

Moja ulica

jest ciemna i kręta,

ma smak portu

i nosi imię poety.

Wąska i brudna,

ma zapach ludzi

i balkony pełne

rozwieszonych ubrań.

Moja ulica

nie jest warta dwóch groszy:

jest tam sto bram

połamanych na kawałki

i fontanna, do której

przychodzą gasić pragnienie

dzieci i koty,

gołębie i psy.

To zakątek, dokąd nigdy nie zagląda słońce,

niepozorna ulica.

Na mojej uliczce

jest pięć latarni,

żeby chłopcy

mogli rzucać kamieniami.

Jest tam pensjonat

i trzy piekarnie

oraz bar na każdym rogu.

Moja ulica

to okoliczni ludzie,

którzy harują i piją,

którzy pocą się i jedzą,

wstają o świcie,

idą na mecz piłki nożnej w każdą niedzielę,

albo łowić ryby,

albo przy winie grać w domino.

Moja ulica

to dziecko,

które na podwieczorek

je chleb z oliwą i cukrem1,

i gra w kości

i w cavall fort2,

raz grzeczne, raz gburowate,

ministrant lub hultaj.

Moja ulica

w biednej dzielnicy

żyje w szufladzie

pełnej bączków,

kart do gry,

albumów Nestlé3

i kawałków

starej kuchenki.

I tak powoli podupada

ta moja ulica.

1. Dziwne menu, ale tak jest w oryginale; może też być "chleb z oliwą i cukier", co nie jest mniej dziwne2. rodzaj dziecięcej gry zespołowej3. album z obrazkami