Dopiero przyjechałem.
Chciałem tylko spokoju
po mokrych nocach na drodze.
On stanął przede mną;
nie dałem rady się kontrolować...
Upadł w kałuży krwi
i rzekł mi:
„Ja byłem miejskim głupkiem,
ty mnie zabiłeś...
Od tej pory będziesz musiał mnie zastąpić!”
Wydali wyrok
większością bezwzględną.
Nawet nie mogłem się bronić!
„Po kres twych dni będziesz się błąkać –
również w nocy – po całym mieście...
Ty zostałeś wybrany przez wszystkich!”
Rzekli mi:
„Ty jesteś miejskim głupkiem,
ty go zabiłeś...
Od tej pory będziesz musiał go zastąpić!”
Tak spędzam długie dni,
znosząc upokorzenia;
nienawiść nie ma mocy, gdy jest się samym.
Wpadnięcie w tę dziurę,
z której nie mogę się wydostać,
sprawia, że śpiewam, by znieść ból!
„Jestem miejskim głupkiem,
to ja go zabiłem...
Od tej pory będę musiał go zastąpić...”
Jestem miejskim głupkiem,
to ja go zabiłem...
Będę musiał go zastąpić
aż do chwili, gdy ktoś wykończy mnie!
Aż do chwili, gdy ktoś wykończy mnie...
Aż do chwili, gdy ktoś wykończy mnie...