Eitt sinn var mér unnað,
allt var þá svo dásamlegt.
Sérhver stund sem áttum saman
býr í brjósti mér.
Og er hún var döpur
þurrkað gat ég tárin burt,
og er hún var ánægð gladdist ég,
hún unni mér.
Vetur, sumar, vor og haust,
við vorum saman endalaust,
svo órjúfandi voru
þau traustu vinabönd.