Η μέρα φεύγει βιαστικά από την πόλη,
Χορταίνει πίνοντας τις σκιές.
Και αποκαλύπτει το αληθινό της πρόσωπο,
οι λακούβες λαμπυρίζουν ήδη σαν πάγος.
Στον ουρανό λάμπει μια ασημένια λωρίδα,
η βραδυά μετατρέπει τη δροσιά σε παγετό.
Η χλωμάδα, που χιονίζει από τα μάγουλά μας, μας κάνει όμορφους σαν αγγέλους.
Θα έπρεπε να πέσουν στα γόνατα
και να προσευχηθούν, το φεγγάρι να μείνει κρεμασμένο.
Είμαστε σαν παγοκρύσταλλοι, ανθίζουμε την νύχτα,
Είμαστε σαν παγοκρύσταλλοι, πολύ ωραίοι για να μας αξίζει η μέρα.
Είμαστε σαν παγοκρύσταλλοι, κρύα και μαύρη είναι η δύναμή μας.
Οι παγοκρύσταλλοι ανθίζουν μες τη νύχτα.
Το πρωϊ μετατρέπει τον παγο σε δροσιά,
Ντυνόμαστε με την θλίψη,
μα όταν περνάει η μέρα, έρχεται η ώρα μας.
Οποιος θέλει να λάμψει, αποφεύγει το φώς.
Αυτός κοιτάει τη νύχτα καταπρόσωπα.
Η χλωμάδα, που χιονίζει από τα μάγουλά μας, μας κάνει όμορφους σαν αγγέλους.
Θα έπρεπε να πέσουν στα γόνατα
και να προσευχηθούν, το φεγγάρι να μείνει κρεμασμένο.
Είμαστε σαν παγοκρύσταλλοι, ανθίζουμε την νύχτα,
Είμαστε σαν παγοκρύσταλλοι, πολύ ωραίοι για να μας αξίζει η μέρα.
Είμαστε σαν παγοκρύσταλλοι, κρύα και μαύρη είναι η δύναμή μας.
Παγοκρύσταλλοι ανθίζουν μες τη νύχτα.