Yalnız geçiyor yaşamım
Kayalıklardan akan bir nehir gibi
Fırtınaya teslim olmayan
Hızlı ve güçlü bir nehir
Yerdeki bir sarmaşık gibi
Sarılacağı ağacı olmadan
Kendine sarılarak yolunda giden
Yukarıya,ışığa doğru
Yalnız ölmek istiyorum
Zamanın tozu yutsun beni
Bir gün dirilmek istiyorum
Pınarımdan beslenerek
Yalnız ölmek istiyorum
Hırçın denizlerdeki gemi gibi
Yalnız ölmek istiyorum
Sonra bir gün geri dönmek..
Üzerime bir manto gibi
Örtülmüş yumuşak ve ağır yalnızlığım
Kanım sakin ve soğuk
Terkedilmişlik büyüyor içimde
Kargalar sürüyle,
Kartallar yalnız uçar
Birlikteliğe aptallar ihtiyaç duyar
Benimse bunların hiçbirine ihtiyacım yok
Yolumda yalnız gidiyorum
En yakın arkadaşım,yine benim
Dünyadan bir beklentim yok
Ben kendime yeterim