Σαν πετράδια που έχασαν το φως
τα μάτια σου κοιτώ που ξέχασαν να κλαίνε
κι αν τα χείλη σφράγισε ο καιρός
ν΄ακούσω προσπαθώ κουβέντες που δεν λένε
Είναι κάτι μέρες άδειες σαν λευκό χαρτί
που χαμένη βγαίνει η αγάπη
φύλακα άγγελό σου έχεις κάνει τη σιωπή
και κανένας απ΄τους δυο μας ποτέ δε θα μάθει
πώς φτάσαμε ως εδώ...
Όσα δεν μπορείς να φανταστείς και να υποσχεθείς
τόσα μια καρδιά ζητάς ν΄αντέξει
Μεσ΄το θέατρο του πόνου αυτό
στο άδειο σκηνικό η αυλαία πρέπει πια να πέσει
Είναι κάτι μέρες άδειες σαν λευκό χαρτί
που χαμένη βγαίνει η αγάπη
φύλακα άγγελό σου έχεις κάνει τη σιωπή
και κανένας απ΄τους δυο μας ποτέ δε θα μάθει
πώς φτάσαμε ως εδώ...