Δεν είναι η πρώτη σας φορά που μας πουλήσατε.
Το χετε ξανακάνει χρόνια πριν σ΄ άλλους αιώνες,
όταν μας ξεπουλούσατε στους Πέρσες.
Κι όμως ζήσαμε κι’ αντέξαμε σκλαβιές και κούρσα,
τα φέραμε δεξιά με την αναβροχιά και την ακρίδα.
Είμαστε Έλληνες δεν καρτερούμε τίποτα,
τώρα μας ρίξατε στους Τούρκους
το αίμα πότισε τη γη κι αλυσοδέσανε βαριά τον Πενταδάκτυλο.
Είμαστε Έλληνες δεν καρτερούμε τίποτα, απ΄ την Αθήνα τίποτα.
Είμαστε Έλληνες ,Έλληνες του πικρού καιρού και της Απελπισίας.
Στην καρδιά του πελάγου ,στο σταυρό του ορίζοντα
κραυγή κι’ οιμωγή η πατρίδα μου.
Αγρυπνούμε σ’ αυτή τη γωνιά, στ’ άκρο πέλαγο
στη μικρή μας πατρίδα επάνω.
Η φωνή μας – αιώνες παλιοί που δεν χάθηκαν.
Τα’ όνειρο μας – αιώνες που θα 'ρθουν.
Αγρυπνούμε σ’ αυτή τη γωνιά και μαχόμαστε.
Η ελπίδα ακονιέται στην πίστη.