Zero stopni na dworze
I znów drży mi serce.
Powiedziawszy prawdę
To już dawno skończyło się.
I nagle ty przychodzisz,
Odwiedzasz mnie w snach
Znowu się budzę
I szukam cię po kątach.
Jak to ty odchodzisz i powracasz znowu,
Są dni że przede mną się chowasz.
I jak to ja taka słaba vis a vis ciebie.
Moje serca – zegar który nie staje.
Byłam mistrzynią udawania -
Uśmiech nawet gdy wewnątrz trochę piecze,
I jak to tak, żeś ty ode mnie silniejszy.
Czwarta i wszystko ciemne.
To chyba listopad
Wciągnął mnie w takie myśli,
I noce są trochę zimne.
Na chwilę się załamuję,
Lecz czytam cię między wierszami.
I znów jesteś obcy mi,
Szukasz mnie w innych.