Ανοιχτά είναι τα στράτας δέβα όθεν σύρ´ η ψή σ´,
και-ν εμέναν μη νουνίεις με τη δουλεία σ´ να τερείς.
Εγώ έμαθα σον πόνον πουλόπο μ´ και σον καημόν,
´κί πειράζ´ αν πίνω ατώρα έναν πα φαρμάκ´ τ´εσόν.
Κι άμα ´κί λαρών´ το τέρτι μ´ για τ´ εσέν τιδέν ´κί ευτάει,
ο κόσμον ψή μ´ ´κ´ ευκαιρούται είνας κι άλλο άμα πάει.
Refrain
Έχω ενθύμια απ´εσέναν να θυμούμαι ση ζωή μ´,
πουλί μ´ τη φωτογραφία σ´ και-ν έναν γεράν σην ψή μ´