Όπως χαράζει η μέρα το πρωί
χάραξες κάποια νύχτα τη ζωή μου.
Ήταν Νοέμβρης κι ήταν μέρα βροχερή
κι εσύ τρελός χορός μες στη βροχή μου.
Κι εγώ μια τσακισμένη λυγαριά
που της αρπάζει ο βοριάς τα φύλλα
κι εσύ γυμνό γυαλί κι ανατριχίλα
πάνω στη ματωμένη μου καρδιά
Έγραψες, έγραψες μες στη ζωή μου
έγραψες, τατουάζ μες στο κορμί μου
έγραψες, μα όσο και να προσπαθήσω
έγραψες, δεν μπορώ πια να σε σβήσω
Ήρθαν και βάλανε στο δάσος μας φωτιά
μα κάποια δένδρα καταπράσινα έχουν μείνει.
Ήταν το μέρος που σε είχα αγκαλιά
κι αυτή η αγάπη με καμιά φωτιά δε σβήνει.
Κι εγώ μια τσακισμένη λυγαριά
που της αρπάζει ο βοριάς τα φύλλα
κι εσύ γυμνό γυαλί κι ανατριχίλα
πάνω στη ματωμένη μου καρδιά.