Εγώ και ο καημός ο αδελφός μου,
μόνοι ψαρεύουμε σκυφτοί στην αμμουδιά
Χρόνια παλέψαμε στη θάλασσα του κόσμου,
αλλά δε πιάσαμε ποτέ μας μια καρδιά
Χρόνια στα κύματα τα δίχτυα μου πετάω
σ’ αυτή τη θάλασσα από πίκρα και μπετό
Τι κι αν παλεύω πάλι άδεια τα τραβάω,
άνθρωπ’ ανθρώπινο δε μπόρεσα να βρω
Εγώ μ’ ένα παράπονο ρωτάω,
σε ποιόν γεννήθηκα πικρό αστερισμό
Που όσο πίσω στη ζωή μου κι αν κοιτάω
όλα τα χρόνια με θυμάμαι ναυαγό
Χρόνια στα κύματα τα δίχτυα μου πετάω
σ’ αυτή τη θάλασσα από πίκρα και μπετό
Τι κι αν παλεύω πάλι άδεια τα τραβάω,
άνθρωπ’ ανθρώπινο δε μπόρεσα να βρω
Χρόνια στα κύματα τα δίχτυα μου πετάω
σ’ αυτή τη θάλασσα από πίκρα και μπετό
Τι κι αν παλεύω πάλι άδεια τα τραβάω,
άνθρωπ’ ανθρώπινο δε μπόρεσα να βρω