Efkar sarmış beni
Ben bitmişim kaldım yarım
Zalim sapla şu bıçağını kalbime zehrimi kanayayım
Hep sakız olmuşuz herkesin ağzına düşmüşüm beladayım
Kurşun gibi çarptı hayat yüzüme
Gözlerimden önüme döküldü yaşlar
Gözlerime radar
Biz değil artık bizi özleminiz arar
Kahreden ki zaman
Bir bakıma israf tam otuz sene kadar
Kırdım kalemi
Ben bi’ yele esir oldum fırtına değil
Jelatinli onca harami
Doluşurken içine şu boktan alemin
Arı duru özümüz o yanımızda konuşamaz
Bak gözünü kapattılar uyandığım sabahlara
Ne yazık ki zerresini sırtında taşıyamaz
Dayanamaz dayanamaz bu yük bize has
En baştan en sonuna kadar
Efkar sarmış beni
Ben bitmişim kaldım yarım
Zalim sapla şu bıçağını kalbime zehrimi kanayayım
Hep sakız olmuşuz herkesin ağzına düşmüşüm beladayım
Kurşun gibi çarptı hayat yüzüme
Gözlerimden önüme döküldü yaşlar
Kara kuyulara düşüp güldük
Dizde yara kolumuzda sümük
Çocukluğuma düğün
Ağrımıza sözcü müzik azlığıma sürü
Fazlasıyla ölüm
Aymadıysa gönül onu doymadıysa götür
Dolmadıysa gözün kötü oymadıysak körüz
Oynuyorsak ulu orta ortasıdır ömrün
Bizi gaflet artık öyle ayağına çağıramaz
Ben kaderi tekmeledim yatağından uyanamaz
Uzaklarda değil artık görmediğin akbabalar
Yakına bak yakına bak
Çocuk hadi kalk
İhanet bahçemizde kalacak
Efkar sarmış beni
Ben bitmişim kaldım yarım
Zalim sapla şu bıçağını kalbime zehrimi kanayayım
Hep sakız olmuşuz herkesin ağzına düşmüşüm beladayım
Kurşun gibi çarptı hayat yüzüme
Gözlerimden önüme döküldü yaşlar
Her şeyiyle bir çocuk susar
Özlemiyle konuşur özlemiyle boğulur
Susar
Her şeyiyle bir çocuk susar
Öfkesiyle tutuşur öfkesiyle yoğrulur
Susar