Μια νυχτ’ ακόμα, που κάποια σκέψη σου με μάτωσε,
κι εγώ χαμένος μεσ’ το απόλυτο κενό
Το πρόσωπό σου μέσα μου, όλα τ’ αναστάτωσε,
δεν βρίσκω λύση για το μαρτύριο αυτό
Έφυγες και μάτωσ’ η καρδιά
άδειασ’ η ζωή μου ξαφνικά,
δύσκολα οι νύχτες ξημερώνουν και με πνίγ’ η μοναξιά
Έφυγες και χάθηκε το φως,
έγινε ο κόσμος πιο μικρός,
πώς να συνηθίσω μακριά σου, πες μου πως
Θα ‘θελα τόσο να σ’ είχα απόψε πάλι πλάι μου,
και να ξυπνήσω μεσ’ στη δική σου αγκαλιά
Ήσουν τα πάντα, αλήθεια ψέμα και αγάπη μου,
είμαι μακριά σου, άδειο κορμί χωρίς καρδιά