Εσύ, ξέρεις εσύ πώς να με ρίχνεις στα τάρταρα
Ράγισε η καρδιά μου όταν μιλήσαμε
Δεν μπορώ να ξανακολλήσω ό,τι εσύ έσπασες
Εσύ, πάντα εσύ έχεις μια δικαιολογία
Ξανά και ξανά αυτό το αίσθημα
Γιατί (όμως) σ’ αυτό (να) παραδίδομαι;
Και πάντα εγώ ήμουν, εγώ ήμουν αυτός (/αυτή) που έκλαιγα
Πάντα εγώ ήμουν αυτός (/αυτή) που δάκρυζα
[CHORUS]
Ο ήλιος αρχίζει να κρυώνει, πέφτει χιόνι
Μοιάζει με πρώιμο χειμώνα (αυτό) για μας
Μοιάζει με πρώιμο χειμώνα (αυτό) για μας
Πρώιμο χειμώνα
Ω, σε χρειάζομαι για να με μεταστρέψεις
Είναι λυπηρό, ο χάρτης του κόσμου αποτυπώνεται πάνω σου
Το φεγγάρι περιστρέφεται τριγύρω σου
Οι εποχές σε εγκαταλείπουν
Και πάντα εγώ ήμουν, εγώ ήμουν αυτός (/αυτή) που έκλαιγα
Πάντα εγώ ήμουν αυτός (/αυτή) που δάκρυζα
Όχι, εγώ ποτέ δεν ήμουν, ποτέ δεν ήμουν αυτός (/αυτή) που ψέματα έλεγε
Εσύ ήσουν που μου ‘λεγες ψέματα όλα αυτά τα χρόνια
[CHORUS]
Ο ήλιος αρχίζει να κρυώνει, πέφτει χιόνι
Μοιάζει με πρώιμο χειμώνα (αυτό) για μας
Μοιάζει με πρώιμο χειμώνα (αυτό) για μας
Πρώιμο χειμώνα
Ω, σε χρειάζομαι για να με μεταστρέψεις
Γιατί; Γιατί (να) συμπεριφέρεσαι τόσο ηλίθια;
Γιατί; Ξέρεις ότι εγώ έχω πάντα το δίκιο
Μοιάζει με πρώιμο χειμώνα αυτό για μας
Πονάει και δεν μπορώ να θυμηθώ το φως του ήλιου
Ένας πρώιμος χειμώνας για μας
Τα φύλλα (των δέντρων) αλλάζουν χρώμα για χάρη μας
και κρατάει πολύ, ναι, κρατάει τόσο πολύ
Αρχίζοντας ξανά και ξανά και ξανά απ’ την αρχή
Και κρατάει πολύ, ναι, κρατάει τόσο πολύ
Αρχίζοντας ξανά και ξανά και ξανά απ’ την αρχή
Και κρατάει πολύ, ναι, κρατάει τόσο πολύ
Μοιάζει με πρώιμο χειμώνα αυτό για μας