Με χάδι που άπλωνε επάνω μου σαν μέθη
έτσι με άγγιξε η δική σου η ψυχή
κι ύστερα σαν βροχής απαντοχή
που για όσα δίψασα πολύ ήρθε έρθει
να στάξει και στα δυο τα μέσα μου μεγέθη
το μέγα δέντρο που έχω στους ανέμους για αντοχή
κι ενός λυγμού το φύλλο που να τρέμει εντός μου ευρέθη
χωρίς να ξέρω από ποιαν έπεσε εποχή.