‘A nòtte è scura e sulitaria è ‘a via,
i’ sulamènte te pòrto ‘a canzóne ;
t’a pòrto zittu zitto e faccio ‘a spia,
pe t’a cantà cu tutta ‘a passióne !
Nun te scetà; ma pure si me siénte,
nun t’affaccià ! Che te ne ‘mpòrta ‘e me ?
‘A dint’o còre mio tutt’e lamiénte,
cu sti suóne, s’affàcciano pe tte !
Duórme e arrepòsa ‘ncòpp’a sti cuscine;
tu nun si’ nata pe chésta passióne !
‘A luce tu si’ ‘e tutte sti mmatine,
sulo pe mme, si’ na schiuvazzióne !
E dinto a sti nnuttate sènza suónne
i’ canto sulamènte pe ccantà…
Penziéro parla e còre lle rispónne..
Tu duórme, vita mia, nun te scetà !!