Ik verwacht je
Zoals iemand de toekomst verwacht
Zonder te weten, alleen als vermoeden
Ik weet niet of jij wel bent die ik zoek
Maar het is overal laat voor
Mijn hart is verlaat
Ik heb die voorstelling van ons twee
Iets in mij houdt daar aan vast
En tussen een ja en een toch
Daarmee valt te leven
En mijn lichaam is al over tijd.
En soms besef ik
Als niemand kijkt
Dat het is door zoveel te willen
Dat niemand me wil
Alleen aan het raam
In het huis van mijn ouders
Ze zeggen dat ik op rijpe leeftijd ben
En ik wil niet langer wachten
Laat deze nacht ons meevoeren
O arme ik, als het niet nu gaat gebeuren
Mijn verstand smeekt me slechts
Om deze dorst te lessen
En een einde te maken aan dit smachten
Niet ik, het is de tijd die te laat is
Die me wankelend voortsleept over de vloer
Ik wil alleen een huurder
Die die eenzaamheid
Op tijd afbetaalt
En soms besef ik
Mijn tijd aan het raam te verdoen
Als niemand me zo wil
Ben ik wel ‘t liefje van de mannen van hen
Die me van zonden beschuldigen
Die me beschimpen
Van vastgelopen vrijgezellen
Heb ik zakken vol.
En soms besef ik
En soms besef ik
En soms besef ik