Είπα να σβήσω τα παλιά,
να κλείσω τα τεφτέρια
και σαν δυο φίλοι καρδιακοί
να δώσουμε τα χέρια.
Πάνω στην κρύα σου καρδιά
χωρίς καιρό να χάσω,
έριξα πάλι μια ζαριά
κι έφερα δύο κι άσσο.
Όπου φυσάει ο βοριάς
σε παίρνει και σε πάει,
είσαι γυναίκα μιας βραδιάς,
ψεύτικα που αγαπάει.