Εδώ έγκλειστος για την ζωή
Σ’ένα τετραγωνικό μέτρο μετά βίας
Αναρωτιέμαι αν μια ιδέα
Μπορεί να είναι δεμένη σε μια αλυσίδα
Δοκίμασα μια μεγάλη τιμωρία, ξέρεις
Ακούγοντας τον άνεμο έξω
Τρέχει ελεύθερος, οπουδήποτε πηγαίνει
Όπως τώρα οι σκέψεις μου
Σου ομολογώ πως καμιά φορά
Είμαι έρμαιο των φόβων
Δεν μου φαίνονται τα πάντα αληθινά
Και τότε σέρνω μια βαθιά ανάσα
Και μου φτάνει η θάλασσα
Και μου φτάνει η Θάλασσα
Από εκείνη την μέρα είμαι μόνη
Στην αγκαλιά του κόσμου
Η κραυγή μου από τον πόνο
Ανάμεσα στις φωνές δεν ακούγεται
Είμαι η γυναίκα ενός ήρωα που
Ζει μόνο μέσα στην σκέψη
Τώρα πια ένα ζωντανό σύμβολο
Το μόνο που έχει σημασία
Όπως είναι μεγάλο αυτό το κρεβάτι
Σχεδόν όπως η μεγάλη σου καρδιά
Σε ποθώ αγάπη μου
Εγώ ψάχνω την ανάσα σου
Και μου φτάνει η Θάλασσα
Και μου φτάνει η Θάλασσα
Σου ζητώ συγγνώμη για τον πόνο
Την μοναξιά,τα μαρτύρια
Όμως μου έγραψαν πως τώρα
Γίναμε πολλοί
Ακόμη μόνο λίγα χρόνια και μετά
Θα είναι δικές σου όλες οι στιγμές
Οι μέρες μου και οι νύχτες μου
Οι σκέψεις και τα συναισθήματα
Και μου φτάνει η Θάλασσα
Και μου φτάνει η Θάλασσα
Εγώ σε φιλώ,σ’αγκαλιάζω,με νιώθεις αγάπη μου ?
Και μου φτάνει η θάλασσα
Είμαι εδώ και σε σφίγγω,με νιώθεις αγάπη μου ?
Και μου φτάνει η θάλασσα
Σου μιλώ,φωνάζω,μ’ακούς αγάπη μου ?
Και μου φτάνει η θάλασσα
Άγγιξε με, Νιώσε με, αγάπα με αγάπη μου
Και μου φτάνει η θάλασσα
Οι νύχτες μου και οι μέρες μου θα είναι δικές σου αγάπη μου
Και μου φτάνει η θάλασσα
Και μου φτάνει η θάλασσα